داستان دخترک مهربان

در داستان ابر دخترک  مهربان می خوانیم که : یکی بود ، یکی نبود ، غیر از خدای مهربون هیچ کس نبود .

جشن سال نو بود و همه مشغول تدارک دیدن برای جشن بودند.

دخترک قصه ی ما نیز که تنها سه سال سن داشت ،

برای خوشحالی پدرش ،

تمامی هدایای جشن را با کاغذ کادوهایی که از جنس طلا بود ،

ترئین کرد.پدر دخترک وقتی از سرکار برگشت و کادو ها را دید که همگی با ورقه های طلا ترئین شده اند ،

بسیار عصبانی شد و دخترک را سخت تنبیه کرد و گفت : ” تو میدانی قیمت هر کدام از این ورقه های طلا چقدر است؟ ” .

دخترک بسیار ناراحت شد و تمام شب را نخوابید.

فردای آن روز وقتی پدر از خواب بیدار شد ،

دخترک به پیش او رفت و یک جعبه ی هدیه برای پدرش برد و گفت : ” پدر این برای توست. “.

پدر که از کار دیشبش خجالت زده شده بود ،

جعبه را باز کرد ، اما با دیدن جعبه ی خالی دوباره خشمگین شد و با عصبانیت بر سر دخترک فریاد زد  : ” چرا این جعبه خالی است؟

مگر تو نمیدانی برای اینکه به کسی هدیه بدهی باید چیزی درون جعبه ی هدیه بگذاری؟ “.

دخترک که از شدت ترس ، گریه می کرد ، رو به پدرش کرد و گفت  : ” بابا من داخل این جعبه را پر از بوس های خودم کردم. تو آنها را نمی بینی؟ ” .

پدر دخترک از این جواب دخترک سخت شرمنده شد.

مدتی گذشت و دخترک بر اثر حادثه ی تصادفی از دنیا رفت.

آن روز پدر تا صبح نخوابید. جعبه ی هدیه ی دخترش را مدام در آغوش می کشید و یاد آن بوسه های دخترک که داخل جعبه می افتاد و خودش را سرزنش می کرد.

او پس از آن فهمید که هیچ چیزی ارزش مند تر از خانواده و آنانی که انسان را از ته قلب دوست دارند نیست.

همه ی ما انسان ها ، خانواده و اطرافیانی داریم که هزاران برابر از طلاها با ارزش ترند.

مال این دنیا ، دوباره به دست می آید و راحت نیز از دست می رود.

اما سرمایه های جاودانه ی ما خانواده و دوستانی هستند که همیشه به ما عشق می ورزند.