داستان مرد ماهی گیر

داستان مرد ماهی گیر

در روزگاران قدیم ،

در دهکده ای دور ،

ماهی گیری زندگی می کرد که همه ی مردم روستا از دست او شاکی بودند.

او هر روز به برکه ی کوچکی که کنار دهکده بود می رفت و در آنجا ماهی گیری می کرد.

اما ماهی گیری او برای همه ی اهالی روستا دردسر ساز شده بود.

او هر بار که به ماهی گیری می رفت ،

تور ماهیگیری اش را در آب می انداخت و آنقدر عجول بود که تکه چوبی بر میداشت و مدام آب را گل آلود می کرد تا ماهی بیشتری به تور ماهیگیری او بیافند.

او هر بار که این کار را می کرد ،

مردم روستا تا چند روز آب تمیز برای نوشیدن نداشتند.

مردم روستا چند باری به ماهیگیر گفتند که این کار را نکند ،

اما او به آنها گوش نداد. این قضیه چندین سال ادامه پیدا کرد تا که یک روز هنگامی که او تورش را در آب انداخت ،

دید هیچ ماهی زنده ای در آب وجود ندارد و همه ی ماهی ها مرده اند.

او تعجب کرد و نمی دانست که دقیقا چه اتفاقی افتاده است تا اینکه ناگهان یک ماهی پیر ،

سرفه کنان سرش را از زیر آب بیرون آورد و گفت : ” ماهیگیر ، دیگر هیچ ماهی زنده ای در این برکه وجود ندارد.”

ماهی گیر که نمی دانست دقیقا چه اتفاقی افتاده است گفت : ” چرا؟

من هر روز این جا ماهی می گرفتم ،

حالا چرا هیچ ماهی زنده ای در اینجا نیست؟ “.

ماهی پیر گفت : ” تو هر روز اینجا ماهی می گرفتی و هر روز با تکه چوبی آب را گل آلود می کردی تا ماهی های بیشتری صید کنی.

اما هر بار که تو این آب را گل آلود می کردی ، بچه ماهی ها مریض می شدند و بعد از چند روز می مردند ،

حال دیگر ماهی ای نمانده است که تو شکار کنی و همه ی ماهی هایی هم که قبلا در برکه بوده اند مرده اند.”

ماهیگیر دو دستش را بلند کرد و توی سرش زد و گفت : ” حالا من چکار کنم ؟ من اگر ماهی نگیرم که بدبخت می شوم.”

ماهی پیر به او گفت : ” وقتی بیش از آن چیزی که روزی تو بود ، ماهی صید می کردی و زندگی مردم و ماهی ها را به خطر می انداختی ،

باید فکر چنین روزی را میکردی. هیچ انسانی نمی تواند با زیاده خواهی موفق شود و در رفاه و ثروت زندگی کند.”