ساخت بی برنامه

ساخت بی برنامه | اصلا دوست ندارم بشینم و عمقی فکر کنم یه روز جوان بودم اینکارا کردم نتیجه اش را دیدم .

واسه من جالب نبود . مقداری که در عمق زندگی فرو رفتم دیدم که ماها همیشه تلاش می کردیم پدر مادرمون از هم فاصله بگیرند، اینقدر هماهنگ و پشت هم بودند که وقتی با هم متحد می شدند که اکثر اوقات هم اینطوری بودند، یک تیم ضربت و تخریب قوی بودند بر علیه ماها .

ما هم که سوژشون بودیم اساسی .

خلاصه اینکه فکر می کردیم با برنامه مارا ساختند و داشتن یکم لذت و اسباب تفنن بشیم واسشون و همچنین عصای دست پیریشون و حامی باشیم واسشون .

پذیرفته بودیم و حرفی نمی زدیم که مبابادا یه روزی کارمون به چوب نیم سوخته و آتش دوزخ نیوفته .

ساخت بی برنامه | روزگار گذشت و پدر پا به سن گذاشت و ماهم ترسمون ریخته بود اما احترام زیادی می گذاشتیم، رفتم سمت پدرجان که نشسته بود و تکیه به عصای دستش داد بود و گفتم بابا چی شد مارا ساختی ؟

نگاهی انداخت به سمت بالا چه نگاهی !!! بسیار با مفهوم، توی چشمام نگاه کرد و گفت: یهویی شد!!! و روشو برگردوند و مستقیم نگاه کرد به جلو ما را بگی وا رفتیم و سست شدیم تمام فلسفه هدفمند بودنم از وجودم به یهویی تبدیل شده بود .

آخه یهویی یعنی چی، فهمیدم یک موجود بی برنامه بودم وسط بی برنامه گی دیگران.

زمان گذشت و یک روز یک جمله فوق العاده انگیزشی شنیدم از احمد روکی که معروف بود به صریح صحبت کردن که من را دید و گفت : پسر اینقدر خر نباش! من اون روز اون ساعت و در اون لحظه متحول شدم تحولی عظیم و بزرگ و تمام زندگیم را استوار کردم بر پایه برنامه ریزی و موفقیت .

همه چیز رنگ عوض کرد و دنیا رو به من کرد و افکار من تغییر کرد و در نزدیکهای افسردگی بودم که با یگانه عشق زندگیم آشنا شدم .

فهمیدم همه چیز از ذهن شروع میشه و این شدش سالهاست دارم زندگی می کنم به شادی و در این مدت من و خانمم و یک تیم فوتبال بچه که همشون را با برنامه ساختم دارم زندگی می کنیم دورهمی . حال خوبی دارم زیاد .