داستان پسرک تنبل نمونه قصه کودکانه

در داستان پسرک تنبل می خوانیم که : روزی روزگاری در زمان های قدیم ، پسر بچه ای زندگی می کرد که بسیار تنبل بود .

او همیشه کارهایش را به تاخیر می انداخت و پدر و مادرش را بسیار اذیت می کرد.

داستان پسرک تنبل ، این داستان بخشی از قصه کودکانه است

پدر و مادر او بارها به او نصحیت می کردند که کارهایت را سر وقت انجام بده .

یکی از عادت های بدی که پسرک داشت این بود که هیچگاه لباس رسمی نمی پوشید و هر باری

که هم می خواست با پدر و مادرش بیرون برود ، به زور پیراهنی تنش می کرد و

با آن  ها بیرون می رفت . بارها مادرش به او می گفت :

” پسرم ، لباس پوشیدن یکی از کارهایی است که انسان ها باید انجام دهند . اگر تو لباس نپوشی چه فرقی با حیوانات داری؟ “.

پسر گوشش به این حرف ها بدهکار نبود که نبود . تا اینکه روزی آن ها به یک عروسی دعوت شدند .

پدر و مادر لباسشان را پوشیدند و در ماشین شان منتظر پسرک شدند . پسرک که همیشه تنبل بود و

هیچ کاری را به موقع انجام نمی داد ، آن قدر دیر کرد که پدر و مادرش را شاکی کرد .

پدرش تصمیم گرفت به او درس بزرگی بدهد . آنها او را تنها گذاشتند و به عروسی رفتند .

پسرک که صدای ماشین را شنید ، بدو بدو تا دم در آمد و از آنجایی هم که لباسی به تن نداشت و کلید خانه را نیز نداشت ، درب خانه به رویش قفل شد و

او بیرون درب منتظر ایستاد تا که پدر و مادرش از عروسی برگردند .

در حوالی خانه ی آن ها ، جنگلی بود که حیوانات بسیاری آنجا زندگی می کردند . در همان حین که پسرک بیرون درب خانه منتظر ایستاده بود ،

روباه پیری از آنجا رد می شد . روباه که از شدت کهنسالی چشم ها و گوش هایش ضعیف شده بود ، با دیدن پسرک ، فکر کرد

که او یک حیوان تنها است و قصد شکار او را کرد . پسرک تا روباه را دید بسیار ترسید ، اما او هیچ کاری نمی توانست بکند .

روباه او را به دندان گرفت و به سمت جنگل برد . در راه هر چه که پسرک ، داد و فریاد می کرد ، روباه نمی شنید و

همانطور به مسیرش ادامه می داد . پسرک وقتی به جنگل رسید ، ترس تمام وجودش را فرا گرفته بود .

هر چه داد می زد ، کسی صدای او را نمی شنید و هر چه گریه می کرد ، کسی نبود که به داد او برسد .

روباه ها همه به دور پسرک جمع شده بودند و آماده بودند که شکم پسرک را پاره پاره کنند .

پسرک هر چه قدرت در صدایش داشت را جمع کرد و فریاد زد :

” کمک ، کمک ” . ناگهان تیری شلیک شد و همه ی روباه ها فرار کردند .

شکارچی که در آن اطراف بود ، صدای پسرک را شنیده بود و به داد او رسیده بود .

شکارچی پسرک را به خانه ی خود  برد و از او تا آمدن پدر و مادرش مراقبت کرد .

وقتی پدر و مادر پسرک سر رسیدند ، پسرک را ندیدند و بسیار نگران شدند . آنها تمام محل زندگی شان را گشتند

تا که پسرک را در خانه ی شکارچی پیدا کردند . آنها از شکارچی تشکر کردند و پسرک را با خود به خانه بردند .

وقتی پسرک به خانه رسید ، از پدر و مادرش عذرخواهی کرد و قول داد که دیگر هیچ وقت بر سر پوشیدن

لباس هایش تنبلی نکند و همه ی کارهایش را سر وقت انجام دهد .

مادر پسرک او را بغل کرد و گفت :

” پسر عزیزم ، من که به تو گفته بودم ، یکی از فرق های انسان و حیوان این است که انسان ها می توانند خود را بپوشانند .

هر چند که این مهم ترین تفاوت انسان و حیوان نیست ، ولی پسرم همیشه بزرگترین تحول ها از کارهای کوچک شروع می شود .

اگر تو امروز لباس پوشیدنت را اصلاح کنی ، فردا تنبلیت را کنار خواهی گذاشت و در آینده نیز فرد موفقی خواهی شد .” .

دوستان من ، انسان ها این قدرت را دارند که زندگی و دنیایشان را تغییر دهند .

اگر انسانی زندگی و دنیایش را دچار تحول نکند ، با حیوان ها تفاوتی ندارد .

این تفاوت هیچگاه باعث آن نمی شود که ما به حیوانات بی احترامی کنیم ، اما باید این نکته را بدانیم که خداوند ما را با این همه ویژگی مثبت آفریده است

تا جایگاه بالاتری نسبت به حیوانات داشته باشیم و در زندگی خودمان تاثیری روی دنیا بگذاریم .

مطالعه بیشتر در اینجا