داستان ابر حسود
در داستان ابر حسود می خوانیم که : یکی بود ، یکی نبود ، غیر از خدای مهربون هیچ کس نبود .
تکه ابری در آسمان زندگی می کرد که باران مورد نیاز یک روستای زیبا را تامین می کرد.
داستان ابر حسود این داستان بخشی از قصه کودکانه است
این تکه ابر مردم روستا را بسیار دوست داشت و همیشه برایشان باران می فرستاد تا که آن ها در رفاه و راحتی زندگی کنند.
اما روزی ، طوفان عجیبی شد و چندین ابر که برای شهرهای دیگر بودند بر فراز آسمان این روستا آمدند.
وقتی تکه ابر کوچک ، آن ابرهای بزرگ را دید ،
احساس حسادتی در او شکل گرفت و با خود گفت که :
” من چه چیزی از دیگر ابرها کم دارم . حالا که اینطور است ، من هم باید به اندازه ی آن ها بزرگ شوم.” .
تکه ابر هر چه فکر کرد راهی برای بزرگ شدن خودش پیدا نکرد تا که
تصمیم گرفت دیگر باران برای مردم نفرستد ، تا که هر روز بزرگ و بزرگ تر شود.
این حسادت او با عث شد که برای مدت ها بارانی به سر مردم روستا فرود نیاید .
روستا کم کم بی آب شد. همه ی حیوانات روستا مردند.
همه ی مزارع کشاورزی روستا از دست رفتند و
کم کم روستا تبدیل به یک کویر خشک و بی آب و علف گشت.
مردم روستا همگی از بی آبی تلف شدند و هیچ کس دیگر میل به زندگی نداشت.
اما ابر حسود ، نمی دانست که این کار به ضرر خودش است. او پس از مدتی خیلی بزرگ شد.
دیگر خیالش راحت شده بود که از او ابری بزرگتر وجود ندارد
که ناگهان تمام تن و بدنش به لرزه افتاد.
اول فکر کرد که شاید سرما خورده است ،
اما روزها گذشت و او هر روز کوچک و کوچک تر می شد.
ابر دانایی از آسمان رد می شد و وقتی حال تکه ابر را دید به او گفت :
” چه بر سر تو آمده است ابر کوچک من ؟ ” .
و ابر ماجرا را برایش تعریف کرد و ابر دانا به او گفت :
” ای ابر حسود ، آخر تو نمی دانی وقتی ابرها نبارند. دیگر آبی وجود ندارد که بخار شود و باعث شود که تو بزرگ و بزرگ تر شوی؟ . “.
ابر بیچاره که از کارش پشیمان شده بود ،
همان چند قطره بارانی که در دلش بود را به روی روستا ریخت و دوباره جانی تازه گرفت.
بچه های عزیز ، موفقیت و رشد ، در گرو بخشش اتفاق می افتد .
وقتی شما بخشنده باشید ، به همه چیز می رسید .
پس سعی کنید در زندگی سخاوتمندانه زندگی کنید.
مطالعه بیشتر در اینجا
دیدگاهتان را بنویسید
می خواهید در گفت و گو شرکت کنید؟خیالتان راحت باشد :)