پیردو رونسار ، شاعر مشهور فرانسوی به تاریخ ۱۱ سپتامبر ۱۵۲۴ در فرانسه دیده به جهان گشود .

پیر فرزند نجیب زاده ای بود که در آغاز جوانی در دو بار لویی دوازده و سپس در خدمت فرانسوای اول بسر می برد .

پیردو رونسار در قصر زیبای لاپوسونیر ، قصر دلفریب شریف زادگان دوره رونسانس زاده شد که بقایای آن هنوز مورد بازدید مردم قرار دارد .

در ده سالگی به خدمت ولیعهد و شاهزاده خانم های دربار در آمد و زیر نظر استادان به تعلیم فنون نظامی و سیاسی پرداخت .

سپس همراه شاهزاده خانم مادلن دو فرانس ملکه اسکاتلند به این کشور رفت و بعدها وابسته سفارت فرانسه در کشورهای هلند و اسکاتلند گشت .

پیردو رونسار در هیجده سالگی بر اثر بیماری شدیدی ناشنوا گشت و به ناچار فکر ارتش و سیاست را از سر بدر کرد، شاید ناشنوایی به سود او تمام شد ،

در سلک روحانیان در آمد و به دریافت مستمری نایل گشت و پس از آن به ادبیات روی آورد، پس از مرگ پدر در پاریس مستقر شد و در خانه زیبای سیاستمدار و ادیب معروف لازار دو باییف سکونت گزید و به پیشنهاد او همراه با فرزندانش به آموختن زبان یونانی ولاتینی پرداخت و در این رشته معرفتی عمیق بدست آورد و با زیباییهای شعر عهد کهن آشنا شد .

پیردو رونسار پس از آن با عده ای از دوستان که مانند او به فراگرفتن زبانهای یونانی و لاتینی روی آورده بودند، مجمع هفت نفری پلریاد را تشکیل داد .

از همین مجمع پرشور بود که اولین بیانیه ادبی به نام دفاع و تصویری از زبان فرانسوی به امضای یکی از شاعران پلریاد در ۱۵۴۹ صادر شد که در آن شاعران فرانسوی را به پیروی از شیوه شاعران یونان و روم باستان بر می انگیخت.

اما تجلی حقیقی مکتب جدید، یک سال بعد، در آوریل ۱۵۵۰، پس از انتشار اثر شاعرانه رونسار صورت گرفت با عنوان چهار جلد اول اودها .

پیردو رونسار در مقدمه گستاخانه و پر سر و صدایی که بر این اثر نوشت، عزم خود را در ایجاد انقلابی در شعر اعلام کرد. این کتاب که نقطه عطفی در تاریخ ادبیات فرانسه بشمار آمد، با اودهای پینداروسی آغاز می شود که از پینداروس شاعر غنایی قرن پنجم قبل از میلاد تقلید شده بود.

پیردو رونسار در کتاب اودها ، شاه و شاهزادگان دربار را جانشین قهرمانان اشعار پیندار ساخته و به طور مبالغه آمیزی آنان را مدح کرده است .

وی همچنین در بعضی از اشعار این دیوان از هوراس، شاعر رومی پیروی کرده است .

شاعران فرانسوی شیوه تقلید رونسار را مورد سرزنش قرار دادند، اما او در برابر آنان قد برافراشت و دیوان عشق ها را در ۱۵۵۲ انتشار داد که بیش از پیش مخالفت آنان را برانگیخت .

دیوان عشق ها به دو بخش تقسیم می شود :

بخش اول اولین کتاب عشق ها، عشق های کاساندر شامل دویست و چهل قطعه است (۱۵۵۲) که رونسار در آن بیشتر از هوراس الهام گرفته و در ضمن به شعر سبک تر روی آورده و از قدرت خلاقه خود بیشتر سود برده است .

وی در این اشعار تنها به عشقی روحانی و افلاطونی اکتفا نکرده، بلکه به امیال جسمانی نیز توجه کرده است. رونسار که زندگی را بسیار کوتاه می بیند، بر آن است که از هر دقیقه لذت برد .

مفسران اشعار رونسار بر این عقیده اند که کاساندر در اشعار او، دختر یکی از نجیب زادگان اهل فلورانس است به نام سالویاتی که از اوایل قرن شانزدهم در فرانسه مقیم شده و رونسار در ۱۵۴۵ در ضیافت دربار و در حین رقص او را دیده و شیفته اش گشته است و پس از آنکه مدتی به او عشق ورزیده و او را دور از دسترس یافته، رهایش کرده، اما عشق خود را در این اثر جاودان ساخته است .

بخش دوم دومین کتاب عشقها، عشقای ماری است شامل نود وشش قطعه (۱۵۵۶) می باشد. اشعار این بخش با اشعار کاساندره متفاوت است. دختری که با نام ماری الهام بخش شاعر در این بخش است، ماری دوپن نام دارد، دختری ساده و روستانی که رونسار در حین شکار به او برخورده است .

این اثر به طور محسوس تحول کامل شعر رونسار را نشان می دهد و در بیان احساسها، بیشتر حالتی طبیعی به خواننده القا می کند. رونسار پس از سالها سکوت و قطع رابطه با ماری هنگامی که از مرگ او آگاهی می یابد، زخم دلش سر باز می کند و یکی از مؤثر ترین و پر شور ترین شعر خود را می سراید با عنوان غزل هایی در سوگ ماری .

اما پیردو رونسار در این سالها تنها به سرودن شعر عاشقانه سر گرم نبود، در ۱۵۵۵ اولین سرود را انتشار داد که منظومه ای بود به مقتضای حال با شیوه ای احترام آمیز خطاب به بزرگان و دوستان .

سال های ۱۵۶۰ تا ۱۵۶۵ سالهای صلح و در واقع آرامش پیش از توفان جنگ های مذهبی بود .

رونسار با آنکه در دو طرف مبارز، حامیان و دوستانی داشت، از مذهب رسمی فرانسه یعنی مذهب کاتولیک طرفداری کرد و در این وضع که به سود او پایان پذیرفت، از برجسته ترین شاعران هجو پرداز زمان معرفی شد ،

شور و حرارت رونسار در جنگهای مذهبی در این سه اثر مهم انعکاس یافت: اولین بحثهایی در باره تیره روزی این عصر به ملکه کاترین دو مدیسی تقدیم شده و تقریبا شامل دویست و پنجاه بیت است .

رونسار در این اشعار سیاسی و میهن پرستانه قدرت بسیار بکار برده و سفاکی و بیرحمی هایی که بر اثر جنگهای مذهبی، فرانسه را در بر گرفته بود، نشان داده است .

این اثر انتقادی و هجوآمیز بسیار پر ارزش و خواندنی است، اما احساسی که روح این شاعر بزرگ را فرا گرفته، ترحم عمیقی است نسبت به میهنی که به دست فرزندان خود تباه گشته است و گاه شاعر را به مذهب کاتولیک بدبین می کند. رونسار در همان سال دنباله بحث در بار تیره روزی این عصر را انتشار داد که طویل تر از منظومه قبل و شامل چهار صد بیت است و در آن مصلحانی را که در نظر او منشا همه دردها بوده اند، سخت مورد تحقیر و حمله رونسار قرار داده است .

رونسار به سبب ادراک حماسی و رنگارنگی شعر به شاعران رمانتیک نزدیک است و در واقع پیشرو سبکی می گردد که بعدها ویکتور هوگو در کتاب کیفرها بکار برده است .

سومین اثر در این زمینه هشدار به ملت فرانسه است در ۱۵۶۲که با اقبال بسیاری نیز مواجه شد. این سه اثر از پیروزی عظیمی برخوردار گشت، چنانکه حتی رقیبان رونسار از آنها مایه گرفتند. از طرف دیگر رونسار که از نظر وضع جسمی و روحی ومقام افتخار آمیز و اعتلای هنری پیوسته مورد حمله مخالفان و لحن نیشدارشان قرار داشت. در ۱۵۶۳ اثری در پاسخ آنان انتشار داد با عنوان پاسخ به ناسزاهای چند کشیش پروتستان که دهان همه ی آن ها را بست .

اما سر چشمه تغزل در وجود رونسار هرگز خشک نشد و آثار متعددی انتشار داد که از شاهکارهای وی اما شاهکار او دختر خوانده ی  کاترین دو مدیسی است. این دیوان آخرین اثر دوره خلاقیت شاعرانه رونسار است، پس از آن یازده سالی را که تا پایان عمرش باقی مانده بود به نظارت در چاپ آثارش صرف کرد .

رونسار بیشتر اوقات فراغت را در زادگاهش می گذراند و از کمکهای مالی برخوردار می گشت. در ۱۵۷۲ حماسه لا فرانسیاد را آغاز کرد، حماسه ای از حکومت سلطنتی فرانسه که بسیار نیز استادانه به رشته ی تحریر در آمده بود اما نا تمام ماند. این اثر که شاعر به فرمان شاه به سرودن آن پرداخته بود، به انتها نرسید و تنها دست نوشته هایی از آن امروزه موجود است. رونسار در آخرین سالهای زندگی از دربار گسست. به بیماری نقرس مبتلا شد و پس از سپری کردن روزهایی دردناک در محل مسکونتش در گذشت .

اشعاری از او پس از مرگش با عنوان آخرین اشعار در ۱۵۸۶ منتشر شد و آثارش تا ۱۶۳۰ هفت بار به چاپ رسید. اشعار رونسار از وسعت صور ذهنی و عمق و رنگارنگی احساس و لطف مضامین و توجه دقیق به وزن برخوردار بود ،

با این حال وی هرگز از اصلاح دقیق و موشکافانه اشعارش دست برنداشت. پیوسته قطعه هایی را حذف یا به منظور ایجاد هماهنگی و تعادل بیشتر جا به جا می کرد و در شیوه انشا بهبود می بخشید .

پیردو رونسار با آنکه از نظر تاریخی اولین شاعر کلاسیک بشمار می آمد، به سبب وسعت قریحه ی  شاعری، غالبا به صورت شاعری رمانتیک نمودار می گشت و

با آنکه سالیان راز پیشوای گروه پلریاد بود، عقیده داشت که ادراک شعر امری است که کمتر با مکتبی خاص بستگی دارد و بیشتر تابع استعدادی طبیعی و قریحه ای والاست که از جانب خدا به انسان ارزانی گشته است .

رونسار برجسته ترین شاعر دوره ی رونسانس فرانسه بشمار می آید که هم عنوان «ملک الشعرایی» کشور فرانسه را دارد و هم اولین شاعر عصر جدید را  از آن خود کرده است. در باره او گفته اند: «هرگز کسی مانند این شاعر ناشنوا نتوانسته است موسیقی و خوشاهنگی زبان را درک کند.» . وی به تاریخ ۲۷ دسامبر ۱۵۸۵ در فرانسه دیده از جهان فرو بست .

آثار پیردو رونسار

• دیوان عشق ها
• غزل هایی در سوگ ماری
• اولین سرود
• بحث هایی در باب تیره روزی این عصر
• هشدار به ملت فرانسه
• پاسخ به ناسزاهای چند کشیش پروتستان
• دختر خوانده ی کاترین دو مدیسی
• مرثیه ها
• لا فرانسیاد
• آخرین اشعار

شاید این مطالب رو هم در حوزه نویسندگی دوست داشته باشید

آموزش نویسندگی
صد رمان برتر جهان
تبلیغ نویسی
نامه عاشقانه
دریافت شابک
انشانویسی
خاطره نویسی
قصه کودکانه
چاپ کتاب