آلساندرو ماندزونی : آلساندرو فرانچسکو تومازو مانتزونی (Alessandro Francesco Tommaso Manzoni) ،

شاعر و نویسنده ی ایتالیایی ، به تاریخ ۷ مارس ۱۷۸۵ در ایتالیا دیده به جهان گشود .

ماندزونی در میلان زاده شد ،

تحصیلات خود را نزد پدران روحانی انجام داد ،

اما بسیار زود و بشدت در برابر تعلیم و تربیت مذهبی عصیان کرد

و در شانزده سالگی شعر کوتاهی به نام پیروزی آزادی انتشار داد

که در آن خود را طرفدار انقلاب فرانسه معرفی کرد .

در این دوره اشعار ماندزونی در سبک کلاسیسم نو پرداخت می شد .

وی در این دوره اشعاری چون موعظه ها ، به ثمر رساند

که در باب مرگ کارلو ایمبوناتی بود .

شعر موعظه ها ، داستان مردی است

که مادرش پس از جدائی از پدر ماندزونی با او به سر می برد .

ماندزونی برای پیوستن به مادر به پاریس رفت ،

چندی در آنجا اقامت کرد

و محیطی یافت که در آن آزادی اندیشه و آداب رایج بود .

اگر چه این آزادی چیزی مطلق یا عمیق بنظر نمی آمد .

می توان به این نکته پی برد که بی اعتنائی ماندزونی به مذهب حالتی موقت و تصنعی بود

و ازدواجش به هنگامی که دوره ای مقلب (دگرگونی) را از نظر روحی می گذراند ،

بر این حال نفوذ قاطعی بر جای گذارد .

در ۱۸۰۸ ماندزونی با هانریت بلوندل از اهالی سوئیس ،

بر طبق تشریفات آئین مذهب پروتستان ازدواج کرد .

و در فوریه ۱۸۱۰ بر حسب تشریفات آئین کاتولیک بار دیگر ازدواج خود را اعلام کرد

و همسرش به مذهب کاتولیک در آمد .

ماندزونی در این زمان به ایمان دوره کودکی بازگشت

و آثارش از این تغییر و تحول عمیق نشانه های بسیار یافت ،

می توان گمان برد که وی تحت تأثیر ناگهانی نوعی کشف و شهود در کلیسای سنت روش پاریس

که در آن برای رهائی از اضطرابی سنگین به دعا پرداخته بود ، قرار گرفته باشد .

در هر حال ، این تحول در درون او چنان عمیق گشت که همه وجودش را فرا گرفت

و به او زندگی معنوی کاملی را القا کرد .

سپس در کار ادبی به رمانتیسم کشیده شد و به آن صورتی مذهبی بخشید .

در سالهای ۱۸۱۲ اولین سرود های مقدس را ساخت

که موضوع های مهم مذهب کاتولیک را در بر داشت .

از این سرود ها شعر رستاخیز و نام ماریا و نوئل برجستگی خاص دارد

و از الهامات شاعرانه پر شوری برخوردار است .

سرود های مقدس از آن پس در مدارس تدریس شد .

مانتونی در ۱۸۱۹ ملاحظاتی درباره ی اخلاق کاتولیکی را منتشر کرد

در قدرت آئین مسیحیت ، آنگاه با پشتکار فراوان به مطالعه متون مذهبی و آثار نویسندگان بزرگ

علوم الهی قرن هفدهم و هیجدهم پرداخت ،

سپس قصیده ای معروف سرود بر زمینه تاریخ و مذهب به نام پنجم ماه مه ،

با مرگ امپراتور ناپلئون در سنت هلن که آن را در ۱۸۲۱ پس از شنیدن خبر مرگ ناپلئون ساخته

و در آن حیرتی را که سراپای وجودش را فرا گرفته بود ،

چنانکه گوئی عنصری اصلی از عالم خلقت ناپدید گشته ،

بیان کرده و ناپلئون را مجری طرح های نفوذ ناپذیر الهی دانسته است که بر تاریخ فرمانروائی می کند .

در پنجم ماه مه تغزلی که در آثار دیگر ماننسونی وجود داشت ، دیده نمی شد ،

اما از نظر قصیده یادبود ، اثری بی نظیر بشمار آمد

و بی درنگ پس از انتشار با پیروزی فراوان روبرو گشت و به وسیله گوته به زبان آلمانی ترجمه شد .

همین پیروزی را اثر دیگر ماندزونی با عنوان مارس ۱۸۲۱بدست آورد .

بیانی عالی از احساس خاص میهن پرستانه شاعر آمیخته با اصول مسیحیت است .

آلساندرو ماندزونی نمایشنامه هائی نیز انتشار داد ،

از آن جمله است تراژدی کنت کارمانیولا ، نمایشنامه ای تاریخی و رمانتیک

در پنج پرده با دیباچه ای شامل بحث درباره قواعد وحدت سه گانه

تئاتر و همچنین یادداشتی تاریخی برای سهولت در نمایش بود .

اشخاص این نمایشنامه دو گروه اند :

شخصیت های تاریخی و تخیلی که کنت

دو کارمانیولا و همسرش جزو گروه نخستین قرار دارند ؛ و تراژدی آدلکی در ۱۸۲۲.

این دو نمایشنامه به سبب کیفیت اخلاقی و مذهبی و میهن پرستانه

و همچنین به سبب بی اعتنائی ارادی نویسنده به وحدت سه گانه رایج نمایشی

مورد توجه بسیار قرار گرفت و ستایش فراوان گوته را به همراه آورد .

موضوع نمایشنامه ادلکی درباره حوادث

سال های ۷۷۲ تا ۷۷۴ است پیش از سقوط لومبارد ها است .

آلمانی هائی که در قرن ششم قسمتی از خاک ایتالیا را تصرف کردند

و در آن حکومت نیرومندی تشکیل دادند .

قهرمانان نمایشنامه ادلکی دیدیه آخرین پادشاه لومباردی

و پسرش آدلکی است که به وسیله شارلمانی سرکوب گشتند .

این تراژدی نه تنها بهترین گواه نبوغ مانتونی در آثار نمایشی است ،

بلکه بهترین نمونه از تئاتر رمانتیک ایتالیا بشمار می آید .

تراژدی های مانتونی بیشتر از شعر تغزلی سرچشمه دارد

تا هنر نمایشی و زیبایی آن را بیشتر می توان در خواندن دریافت

تا اینکه در نمایش آشکار باشند . ماندزونی در نثر نیز نویسنده ای تواناست .

سرگذشت ستون ننگین در ۱۸۴۲ به ضمیمه رمان تاریخی به چاپ رسید .

سرگذشت ستون ننگین داستانی تاریخی است

مربوط به مبارزه های مذهبی که در ۱۶۳۰ در میلان جریان داشته است

و رمان تاریخی مقاله ای انتقادی که با دقت و صحت فراوان مساله ای

را که مورد توجه نویسنده بوده مطرح کرده

و آن شیوه ای است که امکان می دهد تا از نظر زیبایی شناسی میان حوادث واقعی که به تاریخ بستگی دارد

و حوادث تخیلی که خاص هنر است ، تلفیقی پدید آید ،

اما با منطقی کاملا ذهنی و تجربی به این نتیجه می رسد

که ترکیب زیبائی تاریخی و شعر امکان ندارد

و بدین طریق ماندزونی بی قید و شرط رمان تاریخی را محکوم می کند .

آلساندرو ماندزونی در ۱۸۲۱ برای گریز از تلخی ناکامی ای که از طرح های سیاسی و تبعید و حبس دوستان نزدیک احساس می کرد ،

مهاجرت کرد و تعدادی آثار تاریخی میلان و با منابع مطالعاتی

دیگر با خود برد و پس از تفکر در باره این آثار و تحت تاثیر شهرتی

که در آن هنگام والتر اسکات به وسیله رمان هایش بدست آورده بود ،

نوشتن رمان نامزدها را بر عهده گرفت که در ۱۸۲۳ به پایان رسید ،

چندین بار مورد تجدید نظر قرار گرفت

و پس از ویرایش و اصلاح فراوان در ۱۸۴۰ انتشار یافت .

آلساندرو ماندزونی خود در باره آن می گوید :

«معرفی حال خاصی است

از جامعه به وسیله اعمال و خصوصیت هائی که به واقعیت بسیار نزدیک است ،

چنانکه می توان آن را به عنوان تاریخ پذیرفت . » .

ماندزونی این رمان را اقتباسی می داند

از دست نوشته ای کهنه و بی نام متعلق به قرن سیزده

که خود با تغییراتی آن را به رشته ی تحریر در آورده است .

موضوع اصلی آن به ظاهر ساده است ،

دو جوان روستائی به نام رنتزو و لوچا نامزد یکدیگرند

و دون رودریگو ارباب زاده ای که به لوچا دل باخته است ،

با همدستی عده ای از روستائیان آنان را تهدید به ربودن لوچا می کند

و بدین طریق روزگارشان را سیاه می سازد ،

تا سرانجام به حمایت کشیشی خیر خواه

و فعال از حوادث بی شمار نجات می یابند و به کمک او می گریزند .

رمان پرده نقاشی وسیعی تاریخی است

از لومباردی در شمال ایتالیا در قرن هفدهم و طبقات اجتماعی آن و تصویر کشوری در زیر تسلط استبداد ،

و اگرچه حوادث تا حدی با داستان آمیخته ،

زمینه تاریخی دارد و به طور کلی ترکیبی است

از تاریخ و داستان. از همین جاست که کتاب بحث بسیار برانگیخت .

از طرفی نویسندگان رمانتیک جنبه هنری آن را ستودند

و منتقدان کاتولیک مانند لامارتین در فرانسه این نظر را تأیید کردند ؛

از طرف دیگر منتقدان غیر مذهبی در این اثر به محدودیت هنر مانتونی رأی دادند ؛

و از نظر عده ای دیگر نیز در آن تعادلی پیروزمندانه میان هنر و ترویج عقیده وجود داشت .

خود نویسنده نیز در کتاب رمان تاریخی این نوع رمان

را که جنبه های تصنعی اجباری را باید رعایت کند ، محکوم کرده است .

به هر حال رمان نامزد ها جز خصوصیت های تاریخی به سبب وحدت

برجسته و قابل توجه ساختمان و ترکیب داستان و به سبب روشنی

و صحت تحلیل های روانی ،

همچنین به سبب طنز لطیف ، یکی از شاهکار های

رمان جهانی بشمار آمد و عده ای از منتقدان ایتالیا به آن مقامی پس از کمدی الهی اثر دانته دادند .

رمان نامزدها به همه زبان های اروپائی ترجمه شد

و مدت هشتاد سال همچنان به صورت شاهکار باقی ماند .

آلساندرو ماندزونی پس از اقامت کوتاهی در پاریس (۱۸۱۹-۱۸۲۰) از میلان خارج شد .

در ۱۸۳۳ همسرش در گذشت

و در ۱۸۳۷ از نو ازدواج کرد

که همسر دوم نیز به مرگی زود رس در گذشت .

همچنین چهار فرزند از پنج فرزندی را که از همسر اول داشت، به تدریج از دست داد .

این مصیبت ها موجب گشت که بسیار زود از فعالیت خلاقه دست بردارد

و حتی ارزش اشعار خود و به طور کلی شعر را انکار کند .

از آثار مهم تاریخی ، فلسفی ، زیبایی شناسی و زبانشناسی او این آثار است :

رمانتیسم در ایتالیا که کمال مطلوب ما نتونی را در عالم ادب عرضه می کند و آن چنین است :

«شعر و ادب به طور کلی باید سودی در برداشته باشد ،

از نظر موضوع واقعیت و از نظر وسیله بیان، نکته های جالب توجه را . »

در این اثر همچنین مطالعه ای بسیار دقیق از خصوصیت ها و موضوع های

رمانتیسم ایتالیائی و به موازات آن با کمال بی طرفی مقایسه ای میان

رمانتیسم و مکتب کلاسیک صورت گرفته است ،

مقاله در مسنجش انقلاب فرانسه در ۱۷۸۹

و انقلاب ایتالیا در ۱۸۵۹ که مجموع کار تمامی سال های فعالیت وی

در ادبیات و تاریخ را به تصویر می کشد و به گونه ای استادانه روایت شده است .

قدرت آلساندرو ماندزونی در متشکل ساختن ادراک و شعور ملی بسیار عظیم بود .

قصد داشت که به هر حرکتی ،

چه در زندگی سیاسی ،

چه در زندگی اجتماعی معنی کاملی بخشد .

به مناسبت مرگ آلساندرو ماندزونی در ایتالیا عزای ملی اعلام شد

که رهبری آن با خانواده سلطنتی بود

و در حدود صد شهر در مراسم تشییع جنازه او نماینده فرستادند

و وردی موسیقیدان معروف در ۱۸۷۴ به افتخار او آهنگ نیایشی ساخت .

سنت بوو منتقد معروف فرانسوی گفته است :

«ما نتسونی ، راسین مکتب رمانتیسم است . » .

وی به تاریخ ۲۲ مهٔ ۱۸۷۳ برای همیشه دنیا را بدرود گفت .

آثار آلساندرو ماندزونی

• پیروزی آزادی
• سرودهای مقدس
• موعظه
• رستاخیر
• سرودهای مقدس
• ملاحظاتی در باره ی اخلاق کاتولیکی
• پنجم ماه مه
• مارس ۱۸۲۱
• کنت کارمانیولا
• آدلکی
• سرگذشت ستون ننگین
• نامزدها
• رمانتیسم در ایتالیا

شاید این مطالب رو هم در حوزه نویسندگی دوست داشته باشید

آموزش نویسندگی
صد رمان برتر جهان
تبلیغ نویسی
نامه عاشقانه
دریافت شابک
انشانویسی
خاطره نویسی
قصه کودکانه
چاپ کتاب

[table id=1 /]