مروری بر زندگینامه جووانی بوکاچیو ، به همراه لیست آثار و شرحی بر افکار و اندیشه هایش

[av_textblock textblock_styling_align=” textblock_styling=” textblock_styling_gap=” textblock_styling_mobile=” size=” av-medium-font-size=” av-small-font-size=” av-mini-font-size=” font_color=” color=” av-desktop-hide=” av-medium-hide=” av-small-hide=” av-mini-hide=” id=” custom_class=” template_class=” av_uid=” sc_version=’1.0′]
زندگینامه جووانی بوکاچیو ، ادیب ، شاعر ، نویسنده و زبان شناس مشهور ایتالیایی ، به تاریخ 16 ژوئن 1313 در توسکانی متولد شد .
بوکاچیو یکی از بزرگترین ادبا در ایتالیا بود و به همراه دانته ، یکی از بزرگترین پاسداران زبان ایتالیایی شناخته می شود .
بوکاتچو از پدری ایتالیائی و مادری فرانسوی در چرتالدوندر نزدیکی فلورانس زاده شد ، تحصیلات خود را ابتدا در فلورانس انجام داد و در دوازده سالگی از جانب پدر به ناپل فرستاده شد تا در بانک مهم باردی که خود مأمور معاملات آن بود، کارآموزی کند .
بوکاچیو در ناپل به دربار آنژون راه یافت و کم کم شیفته زندگی معنوی و فکری آن گشت و زیر نظر استادان متبحر در بار به آموختن زبان لاتینی پرداخت و به آثار ویرژیل و پترارک علاقه مند گشت و برخلاف میل پدر، به راه شعر و ادب کشیده شد و در ضمن به خوشگذرانی و عیاشی روی آورد و به فیامتا دختری زیبا از خانواده های اشرافی دل بست که الهام بخش او در همه آثار ادبی گشت و همان مقام را نزد او یافت که بئاتریچه در آثار دانته و لائورا در آثار پترارک بدست آورده بودند. بلند پروازی های بوکاتچو در عالم ادب به علاوه تجربه هائی که از زندگی عاشقانه یافته بود، موجب پیدایش يک سلسله آثار دوره جوانی او گشت .
مطلب پیشنهادی : نامه عاشقانه
از آن جمله شکار دیانا ، منظومه ای توصیفی در هیجده بند که اولین اثر شاعرانه بوکاتچو بشمار می آید و وصف صحنه شکاری است در فصل بهار که بانوان در باری و اشراف زاده ی ناپل به رهبری دیانا الهه شکار یونان باستان انجام می دهند و بوکانچو در آن عناصر اساطیری را به جنبه های استعاری وی می افزاید .
این اثر در مجموع اشاره ای طنز آمیز به زندگی در دربار ناپل است و بانوان درباری که همه مظهر جوانی و زیبائی و طراوتند، بظاهر از تقوا و پاک دامنی بهره مند هستند، اما ناتوان از خودداری در برابر هوس و عشق و دلدادگی می باشند.
فیلیکوتو در هفت جلد، بنا بر درخواست فیامتا و در سال های آخر اقامت بوکاچیو در ناپل میان سالهای ۱۳۳۶ و ۱۳۴۰ نوشته و پس از قطع رابطه او با فيامنا ناتمام مانده و دنباله اش در فلورانس گرفته شده است و به رشته ی تحریر در آمده است .
این اثر یکی از پر اقبال ترین آثاری است که از بوکانچو منتشر شده است که هم به لحاظ زبانی و هم به لحاظ ساختار روحی آن بسیار مورد اقبال است. این اثر در واقع سرگذشت دلدادگی نویسنده به فیامتاست . فیلوستراتو منظومه ای است در نه بخش که موضوع آن از داستان تروا گرفته شده و با سرگذشت عاشقانه خود بوکاتچو آمیخته است و غم شاعر را پس از دوری از فیامتا نشان می دهد . ترنیدا منظومه ای است در دوازده جلد و چون منظومه ی قبل عاشقانه و افسانه ای است که سرگذشت روحی بوکانچو را به تصویر می کشد. آمتو اثری روستائی و استعاری است .
دریای عاشقانه به فیامتا اهدا شده و شاعر هجران کشیده ای را نشان می دهد که همه وجودش به دلدار بستگی دارد و در عالم رویا خود را در جاهای دور افتاده سرگشته در بیابانها، با دختری زیبا و پس از آن با حوادثی بی شمار رو برو می بیند. فیامتا مدیحه ای است منثور و عاشقانه که در آن قهرمان داستان عشقهای خود و عشق های ناکام مانده و انسانهای دیگران را نقل می کند .
مطلب پیشنهادی : کلیپ انگیزشی
اما بعد ، اثری که پایه های شهرت و افتخار بوکاچیو را استوار ساخت، داستان دکامرون است که نویسنده در آن از طاعون هولناکی که شهر فلورانس را فرا گرفته بود، الهام گرفته است. در جریان طاعون هفت زن و سه مرد جوان در گوشه ای بر کنار از بیماری مهلک، یکدیگر را می یابند و مصمم میشوند که برای وقت گذرانی به نقل داستان بپردازند. کتاب شامل صد داستان است که در مدت ده روز به وسیله این ده نفر نقل شده است. بنابراین کتاب به ده روز تقسیم می شود و اولین روز آن به وصف طاعونی اختصاص می یابد که در ۱۳۴۸ فلورانس را منهدم ساخته است .
تنوع خارق العاده موضوع ها، قهرمانان، خصیصه ها، مکانها و زمانها از طرفی و شیوه نگارش و اندیشه ها از فرد دیگر کتاب دکامرون را تبدیل به اثری بی نظیر ساخته و موجب شده است که در طی قرن ها ترجمه ها و تفسیرهای گوناگون در باره خصوصيت ها و ادراک های عمیق این شاهکار ادبی بعمل آید .
ورشکستگی شرکت باردی بوکاچیو را ناگزیر کرد که به فلورانس باز گردد و بر حسب نوشته های خود او با کشمکش ها و اغتشاش های محیط روبرو شود، اما رویاروئی با ضرورتهای زندگی اجتماعی و جنبه های عینی امور، درهای تجربه تازه ای را از زندگی، خاصه از محیط بازرگانان سودجو و حیله گر که او خود به آن تعلق داشت، بر او گشود .
بوکاچیو چند سال در شهرهای مختلف ایتالیا و در دربار امیران و فرمانروایان اقامتهای کوتاه داشت و در ۱۳۴۸ به هنگام شیوع طاعون به فلورانس باز گشت. وی اولین بار با پترارک آشنائی یافت و میان آن دو دوستی صمیمانه ای برقرار شد هر دو به مطالعه ادبيات يونان و روم باستان پرداختند و بوکاتچو در تحقيقات درباره متون قدیم با پترارک همکاری کرد .
روز بروز بر شهرتش افزوده گشت و به چندین ماموریت سیاسی و اداری فرستاده شد، اما هرگز عشق او به زبان یونانی کاهش نیافت و از متون مهمی که تا آن زمان ناشناخته مانده، یا به صورتی نادرست انتشار یافته بود، چاپهای دقیقی بعمل آورد. بوکاتچو پس از ورشکستگی کار تجاری پدر، وضع مالی دشواری یافت و در جستجوی تأمین معاش به ونیز و ناپل سفر کرد که با سرخوردگی و ناکامی به زادگاهش بازگشت و وقت خود را به مطالعه متون قدیم صرف کرد .
از نقطه نظر ادبی و مذهبی، در این دوره تحولی عمیق در روح بوکاتچو پدید آمد، چنانکه همه آثارش را که به زبان ایتالیائی نوشته بود، همچون آثاری گناه آلود طرد کرد و يک بار نیز به سوزاندن آنها اندیشید که پترارک او را از این کار بازداشت و به روحش استواری بخشید. این تغییر حال در آخرین کتاب او به زبان ایتالیایی به نام کورباتجو دیده می شود که اثری هجوآمیز است در باره زنان و در آن عاشق پیری را نشان می دهد که خود را هدف تحقیر و تمسخر دلدار خویش می بیند و نسبت به عواطف زنان دچار شکست و تردید می شود و معایب آنان را در نوعی پرتو الهی بر جسته و روشن پیش چشم مجسم می یابد.
مطلب پیشنهادی : قانون جذب
همین تحول روحی در نامه تسلیت امیز به پینو دو روسی در ۱۳۶۳ تایید می شود که پس از ملاقاتی با پترارک نوشته شده و پر ثمر ترین ملاقات آن دو بوده است. بوکاچیو و پترارک جز ملاقاتهای معدودی که با یکدیگر داشتند، همه عمر رابطه خود را به وسیله نامه نگاری و رد و بدل کردن کتاب و اخبار ادبی حفظ کردند و به گفته ی پترارک ، چنان رابطه ی صمیمانه ای بین آنها برقرار بود که گویی یک روح در دو بدن بوده اند .
پس از ۱۳۶۰ خانه بوکاچیو یکی از مراکز علوم و ادب باستانی گردیده و از آنجا اخبار تازه و کشفیات ادبی به سراسر ایتالیا و اروپا پخش می شد . توجه شدید به علوم ادبی عهد کهن ، همه آثار دوره میانسالی بوکاتچو را در بر می گیرد که عبارت است از: نسب نامه خدایان دوره شرک که رساله ای اساطیری به زبان لاتینی در پانزده جلد است که میان سالهای ۱۳۵۰ و ۱۳۶۰ نوشته شده و تذکره ای است از همه افسانه ای مذهبی عهد باستان با تفسیرهای نقد آمیز که به طرز استادانه ای به نگارش در آمده است .
این کتاب از طرفی ذهن پوينده و مشتاق بوکاتچو را نشان می دهد و از طرف دیگر بنا بر نظریه بسیاری از ناقدان عمر او، تحقیقی استثنائی و برجسته است در زمینه اساطیر یونان. همچنین از نظر غنا در علوم ادبی و صرف و نحو با پیروزی بزرگی همراه گشت که مستقیم و غير مستقيم منبع کار بسیاری از شاعران قرار گرفت، چه به صورت اقتباس افسانه هایی که در این کتاب ذکر شده بود، چه به صورت اشاره و کنایه به مطالب آن .
ترانه های شبانی میان سالهای ۱۳۵۱ و ۱۳۶۶ ساخته شده و بیشتر آنها اشاره به وقایع سیاسی زمان و تعدادی نیز مربوط به حوادث و اعمال زندگی شاعر است. درباره زنان نامی شامل صد و چهار سر گذشت از زنان نامدار همه اعصار است، چه از نظر فضائل ، چه از نظر معایب و مفاسد، و در مجموع تلفیقی است از تحقیقات تاریخی و افسانه ای زنان نامی که از توفیق بسیار برخوردار شد، بارها ترجمه گشت یا مورد تقلید قرار گرفت .
کتاب درباره کوه ها، جنگل ها، چشمه ها، دریاچه ها و شط ها، فرهنگنامه ای است از نامهای جغرافیائی که در متون قدیم یافت می شد و به سهولت قرائت آثار کلاسيک کمک می کرد، ازین رو متممی برای کتاب نسب نامه خدایان دوره ی شرک بشمار آمد. بوکاچیو تحت تأثیر پترارک، همه انحرافات روحی و ردیابهای مذهبی دوره جوانی را کنار گذاشت و به ایمانی قوی گرایید . همچنین شیفتگی بیش از حد به دانته باعث شد که به آئين دانته روی آورد و کتاب رساله ای در سرودهای دانته را میان سالهای ۱۳۵۷-۱۳۶۲ انتشار داد که مقاله هایی از دانته و ستایشی از شعراست .
بوکاچیو در این زمان از طرف دستگاه حکومت فلوراليس مامور شد که در کلیسا و در حضور عامه مردم از کمدی الهی اثر دانته شرح و تفسیر بعمل آورد، اما سخنرانیهای او به سبب آنکه نمی خواست اندیشه های والای دانته را به صورتی عامه در آورد، ناتمام ماند .
از طرف دیگر مرگ پترارک در این هنگام در دل او دردی پدید آورد که با هیچ چیز نتوانست آن را پر کند و نوشته هایش پس از آن جز ناله و زاری در مرگ دوست بزرگوارش نبود . آثار بوکاچیو بسیار گوناگون است و از چنان قدرت خلاقیت و دقت در برخوردار که مقام او را به دانته که چهل و هشت سال پیش از او پترارک که پیش از او زاده شده بودند، نزدیک می کند .
شخصیت بديع بوکاچیو در آن است که واقعیت های عصر خویش را به موضوع های عهد باستان می پیوندد چنانکه نمی توان افسانه های قدیم را از سر گذشت های واقعی عصر او تشخیص داد. کتاب دکامرون او کمدی الهی واقعی است با هزاران رنگارنگی و گوناگونی در تجسم حالتهای خاص گروهها و افراد بشری .
بوکاچیو به معنی واقعی متبحر در فرهنگ باستان بود و کسی بود که قدرت داشت فرهنگ وسیع خود را به فرهنگ یونان و روم قديم متجانس گرداند. وی در تاریخ 21 دسامبر 1375 برای همیشه دنیا را بدورد گفت .
آثار بوکاچیو
- دکامرون
- شکار دیانا
- فیلوکولو
- تزئیدا (تسیدا)
- رویای عاشقانه
- فیلوستراسو
- آمدتو
- درباره زنان نامی
- فیامتا
- کورباتچو
- نسبت نامه خدایان دوره شرک
- ترانههای شبانی
- نامه تسلیت آمیز به پینو دوروسی
- رسالهای در سرودهای دانته
مروری بر آثار
جووانی ، یکی از شاعران پر احساس ایتالیایی بوده است که با زبانی استوار بهترین ماجراهای عاشقانه را به افسانه های باستانی پیوند می زده است و از دل آن ها اشعاری بسیار پر مایه می سروده است. در ادامه یکی از شعرهای او را با یکدیگر مرور می کنیم :
میراثدار نگاه تو
دل من است
و این دل
دوستت دارم را
روزی از لبان تو خواهد چید
آن روز
تمام کوچه پر از دل من می شود
و دل تو نیز
بر شاخه درختان نارون نشسته
دوستت دارم هایش را می شمرد
و دل من
کوچه را از بوسه پر می کند
من و تو
یعنی دلهایمان .
شاید این مطالب رو هم در حوزه نویسندگی دوست داشته باشید
آموزش نویسندگی
صد رمان برتر جهان
تبلیغ نویسی
نامه عاشقانه
دریافت شابک
انشانویسی
خاطره نویسی
قصه کودکانه
چاپ کتاب
[/av_textblock]
[av_comments_list av-desktop-hide=” av-medium-hide=” av-small-hide=” av-mini-hide=” alb_description=” id=” custom_class=” template_class=” av_uid=” sc_version=’1.0′]
دیدگاهتان را بنویسید