[av_textblock textblock_styling_align=” textblock_styling=” textblock_styling_gap=” textblock_styling_mobile=” size=” av-medium-font-size=” av-small-font-size=” av-mini-font-size=” font_color=” color=” av-desktop-hide=” av-medium-hide=” av-small-hide=” av-mini-hide=” id=” custom_class=” template_class=” av_uid=” sc_version=’1.0′]

زندگینامه ازرا وستون لومیس پاوند ، شاعر و ادیب آمریکایی ، به تاریخ 30 اکتبر 1885 در آیداهو زاده شد .

او یکی از بزرگترین پیشگامان نهضت تصویر گرایی در تاریخ ادبیات جهان ، خصوصا انگلستان است .

وی همچنین یکی از بزرگترین مجله های ادبی زمانه ی خویش را مدیریت می کرد و عمده کارهای وی در حوزه ی نماد گرایی بوده است .

اگر بخواهیم کمی در زندگی او بیش از این تعمق کنیم باید بگوییم که ازرا پاوند در آیداهو زاده شد و با خانواده خود در پنسیلوانیا مستقر گشت و دوران کودکی خود را در این شهر پشت سر گذاشت .

دو سال به عنوان شاگرد مستمع آزاد در دانشگاه این شهر رفت و و آمد کرد، در ۱۹۰۳ به نيويورك رفت و از کالج هاميلتون به دریافت دیپلم نایل آمد .

در ۱۹۰۵ تحصیلات خود را در دانشگاه پنسیلوانیا ادامه داد و در جه دکتری بدست آورد .

مطلب پیشنهادی : نامه عاشقانه

سال بعد به اسپانیا، ایتالیا و فرانسه سفر کرد و در صدد دست یافتن به مدار کی برآمد تا در باره لوپه دو کا اثری تهیه کند . در پائیز ۱۹۰۷ به آمریکا بازگشت و در یکی از کالجهای ایندیانا به تدریس پرداخت، اما به سبب مخالفتش با روش تدریس معمول در مدارس و به اتهام داشتن تمایل افراطی به فرهنگ اروپائی، ناچار گشت که از شغل خود دست بردارد .

از نو به اروپا سفر کرد و پس از اقامت کوتاهی در ایتالیا، در انگلستان مقیم گشت. پاوند در انگلستان به فعالیت ادبی پرداخت، گروهی از شاعران جوان را گرد خود جمع آورد و نهضت ایماژیسم  که امروزه از آن بعنوان تصویر گرایی یاد می شود را بنیان نهاد که نهضتی بود برضد سنتهای رمانتيك و ادبیات عصر ویکتوریا و توانست جریانی نو در ادبیات را بوجود آورد .

پاوند در ایجاد این نهضت تحت تأثیر زیبائی شناسی هیوم وشاعران سمبولیست فرانسوی و نویسندگان باستانی یونان و دانته و شاعران چینی و ژاپنی قرار گرفته بود . وی به شاعران جوان قدرت تازه بخشید و ذوق شعر چینی را در آنان ایجاد کرد و انقلابی در شعر پدید آورد .

در انتخاب موضوع شعر ، آزادی مطلق را جایز شمرد و در زبان شعر به بیان متداول و کلمه های ساده و صحیح و به کار بردن اوزان نو و بیان احساس به وسیله تصویرهای عینی تکیه کرد. پاوند تا ۱۹۱۲ با مجله پوئتری همکاری کرد و عقاید خود را در باره شعر در این مجله انتشار داد .

از ۱۹۱۷  با ليتل ریویو که مجله ای در باب نقد ادب و فرهنگ بود ،  همکاری کرد و به وسیله آن نویسندگان جوانی چون جیمز جویس و اليوت و بیتس که هنوز شهرتی نیافته بودند را به جامعه ی ادبیات معرفی کرد .

یوليسيز اثر جويس را به صورت پاورقی در این مجله منتشر کرد. پاوند پس از آن از نهضت ایماژیسم دست کشیده و مجله بلاست را تأسیس کرد. در ۱۹۲۰ از انگلستان به فرانسه رفت و چهار سال در پاریس اقامت گزید. در ۱۹۲۴ به ایتالیا سفر کرد و در ۱۹۳۹ پس از سالها دوری از وطن به آمریکا بازگشت .

ویدیو

مطلب پیشنهادی : کلیپ انگیزشی

ارزا پاوند در آمریکا برای مبادله فرهنگ اروپا و امریکا کوشش فراوانی بکار برد . ارزا پاوند مقاله های تحقیقی بسیار مهم انتشار داد، از آن جمله روح ادبیات و زبانهای لاتینی می باشد که  در ۱۹۱۰  به نشر رسید . پاوند در آن عده ای از شاعران بزرگی را معرفی کرده و در باره آثارشان نقد کاملی به عمل آورده است .

ارزا پاوند به سبب بهره مندی از فرهنگی و سیع و آشنائی با زبانهای مختلف توانست ادبیات گوناگون را در عصرهای مختلف و آثار شاعران یونانی لاتینی، چینی، ژاپنی، انگلوساکسون و ایتالیائی را مورد نقد و بررسی قرار دهد و با نویسندگان و شاعران قدیم رابطه ای متفاوت با رابطه معمول پديد آورد. در نظر پاوند، این نویسندگان داروئی بودند که عالم انسانیت را از بیماری حماقت شایع نجات می دادند .

ارزا پاوند در ادبیات امريكا، روش تازه ای در نقد بوجود آورد و شیوه معمول و رایج را که شیوه ای بسیار محدود بود، مطرود شناخت. از آثار وی در این زمینه نوشته های زیر است : چگونه باید خواند،  الفبای اقتصاد ، الفبای خواندن ، نوگردانی و راهنمای فرهنگ که در عنوان این اثر، رسم الخط لغت کالچر به معنای فرهنگ را نیز تغییر داده است. منتخبات مقاله های پاوند در باره نقد ادبی که به وسیله اليوت با عنوان مقاله های ادبی ازرا پاوند در ۱۹۵۴ انتشار یافت، فعالیت او را در نقد ادبی نشان می دهد .

ارزا پاوند همچنین در باره هنر شعر سرودن مقاله های پرارزشی منتشر کرد و در نو گرداندن شعر پیروزی هائی بدست آورد. خاصه توجه او بیشتر به مسائل فنی شعر بود تا مسائل فکری و معنوی و توانست در این حوزه نیز موفقیت های بسیاری کسب کند .

دیوان های غنائی پاوند به نام ذات خویش و شادمانيها در ۱۹۰۹ به سبب قدرت شاعر در نو ساختن وزن شعر جلب توجه فراوان کرد و چندین بار از آن تجدید چاپ به عمل آمد. این دیوان ها علاوه بر اشعار دوره جوانی شاعر، ترجمه هائی کم و بیش آزاد از اشعار شاعران لاتینی و قرون وسطای ایتالیا در بر دارد و به طور کلی تجربه های شاعر باذوق و بافرهنگی را نشان می مهمترین اثر شاعرانه پاوند ترانه ها است که در موارد مختلف به زبان ایتالیائی سروده شد و هشتاد و چهار قطعه از آن در ۱۹۴۹ در دیوانی به نام ترانه پيزانی فراهم آمده که نوعی شعر حماسی آزاد منشانه و  همچنین زندگینامه فکری و روحی شاعر را در بر دارد .

در این اثر مهم، نه پیچ و خم داستانی وجود دارد ، نه تحرکی ، نه ارتباطی منطقی، نه توصیفی یا معیار از زندگی بلکه بصورتی آزاد و روان سرایش شده است تا مورد اقبال عامه ی مردم باشد. پاوند خود آن را «داستان قبائل» نامیده است، شامل همه داستان ها و همه اساطیر که نمای آن در خلال قرون پیوسته در حال تغییر بوده است می باشد .

این اشعار از طرفی نوعی یادداشتهای معنوی و فکری است و از طرف دیگر سرایشی به سوی تمدن دوزخی عصر جدید می باشد که مخاطب را رهنمون به دنیایی نو می کند. پاوند معايب عصر خود را که در آن آدمی برده پول گشته است، مورد تحلیل قرار می دهد .

مطلب پیشنهادی : قانون جذب

از حیث بیان، پاوند از وجود انتزاعات در عالم شعر هراس دارد و به دنبال روشنی و صراحت و بیانی عینی و محسوس میرود. اوزان ترانه ها تازه و نامتساوی است. پاوند در طی جنگ دوم جهانی به طرفداری از موسولینی و فاشیسم سخنرانی هائی از رادیو ایراد کرد .

تبلیغات ضد آمریکائی او موجب شد که در ۱۹۴۵ از طرف مقامات آمریکائی توقیف و زندانی گردد. دادگاه واشنگتن ، پاوند را به اختلال روانی منسوب و به بیمارستان امراض روحی در حوالی واشینگتون روانه کرد. سالها از عمر پاوند در این بیمارستان گذشت تا سال ۱۹۵۸ که به کمک دوستان آزاد شد و به ایتالیا بازگشت .

آثار پاوند مدتها مورد بحث و جدل قرار گرفت. وی تنها شاعری است که اشعارش همه با جنجال همراه بوده است ، با این حال نمی توان نفوذ فراوان او را بر شاعران عصرش انکار کرد. پاوند، جویس و اليوت بزرگترین شاعران و نویسندگان انگلیسی زبان قرن بیستم به شمار می آیند که آن دوی دیگر را  خود پاوند به دنیای ادبیات معرفی کرده است. الیوت در باره پاوند نوشته است: «در میان کسانی که به لزوم تغییر در قالب و زبان شعر معتقد بودند ، تنها پاوند بود که می دانست شعر چه راهی را باید در پیش گیرد.» .وی به تاریخ 1 نوامبر 1972 دنیا را وداع گفت .

آثار ارزا پاوند

• تاریخ ادبیات و زبان های لاتینی
• چگونه باید خواند
• الفبای اقتصاد
• الفبای خواندن
• نوگردانی
• راهنمای فرهنگ
• ذات خویش
• شادمانی ها
• دیوان ترانه ها
• دیوان ترانه ی پیزائی

مروری بر آثار ارزا پاوند

ازرا پاوند ، نه تنها یک ادیب گران مایه و یک جریان ساز ادبی بی نظیر بود ، بلکه یک معلم و یک استاد ادبیات و نویسندگی در انگلستان و در یک شمای گسترده تر در جهان نیز به شمار می آمد. صحبت از ازرا پاوند ، در هر محفل ادبی به دو بخش و به دو قسمت تقسیم می شود .

یک فعالیت های ادبی او در حوزه ی نویسندگی و شاعری و دیگر فعالیت های ادبی او صرف رشد ادبیات در طول سالهای زندگی و سپس در طول تاریخ ادبیات جهان. اگر بخواهیم بر یکی از این دو مورد اولویتی قرار دهیم ، یقینا مورد دوم اولویت نسبت به مورد اول دارد ، چرا که وی توانست با حمایت هایی که از نویسندگان می کند ، کسانی را به ادبیات دنیا معرفی کند که امروز بعنوان پدران ادبیات در جهان شناخته می شوند .

در واقع او یک دید بسیار فرامتنی به ادبیات داشت و به همین دلیل به جای کار های مشابه در زمانه ی خویش که عمدتا به بازخوانی ادبیات قدما ختم می شد و یا اینکه نسخه ای دوباره بازخوانی می شد ، رو به ابداع و استقبال از متن های جدید آورد و سعی کرد که نویسندگان جدید و همچنین اندیشه های جدید را وارد ادبیات کند و از آنها بعنوان یک پتانسیل رشد ادبی برای اصل مفهوم ادبیات در طول تاریخ بهره بگیرد. او یکی از بزرگترین اتفاقاتی که در این حوزه رقم زد ، میدان دادن به شخصیت هایی چون جیمز جویس و الیوت بود .

زندگی هر کدام از این عزیزان را اگر مورد مطالعه قرار دهید ، می بیند که به چه میزان این دو عزیز در تاریخ ادبیات دنیا ، انسان های نام آشنایی هستند و تاثیرات فوق العاده گذاشته اند. بعنوان مثال جیمز جویس ، شخصیتی است که پدر داستان کوتاه جهان شناخته می شود و الیوت نیز یکی از شاعران بسیار ارزشمند و شناخته شده در جهان ادبیات منظوم است. پس می توان به این امر اشاره کرد که یکی از بزرگترین خدمات پاوند به جامعه ی ادبیات ، استعداد یابی های او و حمایت هایی است که او از نویسندگان جوان کرده و آن ها را به سطح عالی شهرت رسانده است .

اما بعد ، در باب نوشته های خود او باید بگوییم که او شاعری بسیار با عظمت و با بیانی استوار بود که از هر گونه حاشیه دوری می کرد و سعی می کرد که در تمامی حالات شرایطی را برای سرایش اشعار فراهم کند که مخاطب بدون رمز گشایی و بدون آنکه بخواهد ذره ای دچار ابهام بشود ، آن ها را درک کند. این امر از آن سو در وی اصل مهمی به حساب می آمد که وی معتقد بود ادبیات تنها و تنها برای مردم است و قشر عظیمی از مردم اصلا این میزان از درک ادبی و بالاتر از آن حوصله ، برای رسیدن به معانی عمیق ندارند و باید همه چیز را خیلی راحت در اختیارشان قرار داد .

از همین رو اشعارش بسیار آزادانه ، اما بسیار موزون و دارای استواری سروده می شد و اقبال بسیاری نیز در میان جوامع مختلف ایجاد کرد. همچنین آشنایی  او با زبان های کشور های مختلف ، باعث شده بود که وی آثار بزرگان ادبیات را بخواند و از دل آن پژوهش های بسیار کند و در نتیجه آن ها را به عنوان بخشی از مولفه های سرایش شعر خود به کار گیرد. در ادامه سعی کرده ایم که یک شعر به نام تصویر که در کتاب هفته شماره 14 منتشر شده است را برای شما دوستان ذکر کنیم تا که بیش از پیش با سبک ادبی این نویسنده آشنا شوید و او را بیش از پیش درک کنید .

شعر تصویر ارزا پاوند

چشمان این زن مرده با من سخن می‌گویند،

چرا که در آن‌ها عشق بود؛ عشقی که نمی‌بایست نابود گردد.

در آن‌ها هوس بود، هوسی که نمی‌بایست بمیرد.

چشمان این زن مرده با من سخن می‌گویند.

این مرد، این نقاش، در جاده‌های مرموز عشق گام برداشته بود.

چرا که اگر جز این می‌بود، تصویر را این چنین زیبا نقش نمی‌توانست کرد.

واکنون، آن مرد رفته است.

و زن نیز – که «ونوس» نقاش بود – همچنان، رفته است.

و تو – ای تصویر – در این جائی

و تو از برای من به جزایر دور دست یونان ماننده‌ئی – ای تصویر!

و این تصویر، چیزی است که دوامی جاودانه دارد.

چشمان این زن مرده با من سخن می‌گویند .

شاید این مطالب رو هم در حوزه نویسندگی دوست داشته باشید

آموزش نویسندگی
صد رمان برتر جهان
تبلیغ نویسی
نامه عاشقانه
دریافت شابک
انشانویسی
خاطره نویسی
قصه کودکانه
چاپ کتاب

[/av_textblock]

[av_comments_list av-desktop-hide=” av-medium-hide=” av-small-hide=” av-mini-hide=” alb_description=” id=” custom_class=” template_class=” av_uid=” sc_version=’1.0′]