زندگینامه نیکولا بوالو ، شاعر و منتقد ادبی فرانسوی ، به تاریخ ۱ نوامبر ۱۶۳۶ در فرانسه به دنیا آمد . بوالو در پاریس زاده شد ، در رشته حقوق به تحصیل پرداخت و به وکالت دعاوی اشتغال یافت ، اما بزودی از این شغل ملول گشت و پس از مرگ پدر و دست یافتن به ارثیه قابل توجه، بر حسب ذوق و استعداد خویش راه ادبیات را پیش گرفت و به سرودن شعر و نقد هنری و هجو پرداخت و با صراحت به ابتذال در ادبیات و به تصنع در شعر تاخت و مولیر را ستود که به نویسندگان بی استعدادی که راه را بر نسل جوان بسته بودند، حمله می کرد .

بوالو ذوق های پست و متصنع و تحمیلی را که از اسپانیا به فرانسه راه یافته بود، مردود شمرد و با وجود مخالفت محافل ادبی و حتی آکادمی فرانسه، راه سادگی و طبیعی را ارائه داد .

مطلب پیشنهادی : نامه عاشقانه

نیکولا بوالو در ۱۶۶۶ اولین هجویات خود را در قالب کتابی منتشر کرد .

بوالو دوازده هجویه ساخته که نخستین آنها در آغاز کار ادبی و آخرینشان در سال مرگش انتشار یافت .

وی قبل از این هجویات اشعار متوسطی انتشار داد و در ۱۶۶۰ بود که راه اصلی خود را یافت و مدت هفت سال جز هجویات نسرود که در نتیجه هجوپردازی زبردست و گستاخ معرفی شد و به شهرت رسید .

بوالو در این هجویات با روشی منظم و طنزی لطیف و نقدی بی شائبه در باره شاعران مورد توجه عصر به قضاوت پرداخت و نظر مردم را به خود جلب کرد و به محافل ادبی راه یافت .

نیکولا بوالو در ۱۶۷۴ کتاب فن شعر را انتشار داد که اثری سودمند و آموزنده بود که در چهار منظومه به ثمر رسید .

شاعر در اولین منظومه از فن شعر به طور کلی سخن گفته و در باره آنچه مربوط به استعداد شخصی و آگاهی از دستور زبان و تنوع لحن و آموزش بی وقفه است. در مظومه دوم انواع کوچک شعر را مانند مدیحه ، شعر شبانی، قصیده، لطیفه و مانند آن مورد بحث قرار داده و در منظومه سوم انواع مهم تر شعر را مانند تراژدی، کمدی و حماسه به تصویر کشید .

در چهارمین منظومه به شخصیت شاعر باز گشته و در چگونگی آداب نویسندگی و ذوق و سلیقه در سرودن شعر و اجتناب از تظاهر و منصف بودن به تضیلت و تقوا است .

مطلب پیشنهادی : کلیپ انگیزشی

پس از آن نیکولا بوالو به انتشار رقعه ها  پرداخت که شامل دوازده رقعه بود، که نه رقعه ی اول از ۱۶۶۹ تا ۱۶۷۷ منتشر شد و سه رقعه ی آخر نیز پس از آن به انتشار رسید . اولین رقعه را به شاه تقدیم کرد که در آن از صلح طرفداری شده بود و همین منظومه موجب راه یافتن شاعر به دربار و برخورداری از سمت گردید .

بعضی از رقعه ها مدایح استادانه درباریان است، برخی جنبه اخلاقی دارد و از همه جالب توجه تر و گویاتر رقعه هایی است که شاعر در آنها به طور مربع از خود، از اشتغالات، از سلیقه و ذوق، از پریشانی خاطر و عشق و زندگی ساده و دوستی هایش سخن می گوید و مفاهیم مأنوس ساده را به فصاحت و دلپذیری کلام می افزاید . بوالو سپس لوترن یا حماسه های طنز آمیز را انتشار داد شامل شش منظومه بود. چهار منظومه از ۱۶۷۲ تا ۱۶۷۴ منتشر شد و دو منظومه آخرین در ۱۶۸۲ که در فاصله آن، آثار دیگری نیز انتشار داد .

نیکولا بوالو در این اثر انتقادی ، بسیاری از آثار ملال آور عصر خود را به سخره کشیده است با شیوه بیان قابل تحسینی که از استادی در زبان و سهولت و روانی کلام برخوردار است . در ۱۶۷۷ با همکاری راسین، وقایع نگار و تاریخ نویس لوئی چهارده پادشاه فرانسه شد و در دربار مقامی والا بدست آورد .

کار تاریخ نویسی موجب قطع فعالیت های ادبی اش شد ، و پس از سکوتی طولانی از ۱۶۹۳ که مبارزه میان طرفداران سبک قدیم و جدید ادبی در گرفت، به فعالیت ادبی بازگشت و کتاب قصیده در فتح نامور را انتشار داد که در مقدمه مفصل و جالب توجه آن با عنوان بحث اندیشه های ادبی خودرا بیان کرده بود. بوالو سال های آخر زندگی را در خانه ای که از طرف شاه برایش خریده شده بود، گذراند و دوستان ادیب خود را در آنجا پذیرفت ، اما از وضع نامساعد کشور و انحطاط ذوق مردم پیوسته در رنج بود .

نیکولا بوالو با وجود سرسختی مخالفان ، تنها با پشتیبانی شاه در ۱۶۸۴ به عضویت اکادمی فرانسه برگزیده شد . بوالو با خلق آثار متعدد و سودمند یکی از بزر گترین مردان ادب فرانسه در قرن هفدهم به شمار می آید که ادب زمان خود را پیراسته کرد، در شعر هر عنصری را به جای خود نشاند و آن را از حالت تصنعی رایج زمان بیرون آورد ، به ادبیات عصر انتظامی بخشید و ذوق و سلیقه خاصی پدید آورد . نیکولا بوالو در ادبیات فرانسه نقش مهمی را ایفا کرد و توانست بسیار روی جریان ادبی فرانسه تاثیر بگذارد. وی به تاریخ ۱۳ مارس ۱۷۱۱ برای همیشه چشم از دنیا فرو بست.

آثار نیکولا بوالو

• هجویات
• فن شعر
• رقعه ها
• لوترن

مروری بر آثار

شعر غرب ، به کشور فرانسه و ادیبان آن بسیار مدیون است . چرا که فرانسه همیشه جایگاه ویژه ای در جریان های ادبی در طول دنیا داشته است و این امر خصوصا در ادبیات اروپا بسیار مشهود ست. بلوا نیز یکی از این دسته شاعران جریان ساز در ادبیات فرانسه بوده است که سرگذشت بسیار عجیبی را طی نموده است. در واقع بلوا ، بر اساس آنچه که منتقدین ادبی می گویند ، شاعری بوده است که در طول دوره ی زندگی ادبی خود در فرانسه ، بسیار مورد شماتت واقع می شده است .

این امر به دو دلیل اتفاق می افتاده است. نخست اینکه او شاعری هجو سرا بوده است و هجویات در فرانسه جایگاه ویژه ای نداشته است. به این دلیل که اگر شما تاریخ ادبیات فرانسه را مرور کنید در می یابید که ادیبان فرانسه خصوصا در حوزه ی شعر ، همیشه دنبال این امر بوده اند که جانب رمانتیسم را در شعرهایشان جاری کنند و به ابعاد زیبایی شناسی شعرشان بیفزایند .

مطلب پیشنهادی : قانون جذب

در واقع ، هجویات از این رو مورد پذیرش نبوده است که جنبه ی زیبایی شناختی آن بسیار کم بوده و ساختار منظمی هم نداشته است. اما بعد ، دلیل دوم ذکر این نکته است که وی ، یعنی بلوا ، به عنوان یک شاعر درباری شناخته می شده است .

این امر نیز در تاریخ ادبیات ، تفاوتی هم نمی کند تاریخ ادبیات جهان ، فرانسه و یا ایران ، بسیار منفور بوده است. شاعر و در یک نگاه کلی ، ادیب ، همیشه به عنوان یک شخصیت مستقل و زبان گویای جامعه ی خویش شناخته می شود و اگر ادیبی به سمت حکومتی میل کند و یا از شاعران دربار شود ، از دید دیگر ادیبان و همچنین اعضای جامعه همیشه مورد طعن واقع می شود. بلوا نیز چنین شرایطی را داشت و این امر برای او مصائب بسیاری را نیز فراهم آورد .

با این اوصاف ، اما او دست از فعالیت های ادبی خویش نکشید و کتاب هایی منتشر کرد که جایگاه خود را به عنوان یک هجو نویس اصولی تثبیت کرد. نخستین کاری که وی کرد ، ذکر این نکته بود که به هجو ساختاری مناسب اعطا کرد. برای هجو قالب نوشت و سعی کرد که به هجو نویسی به چشم یک اصل و یک مکتب فکری نگاه کند. از این رو شاید که وی در تاریخی که در فرانسه می زیست ، مورد اقبال ادیبان دیگر واقع نشد ، اما بعد ، در قرن هجدهم ، آوازه ی او بعنوان یک ادیب بزرگ پخش شده و تاثیرات فراوانی بر روی ادیبات قرن هیجدهم گذاشت .

شعرهای او نیز از یک حرارت خاصی برخوردار بود. او می دانست که چگونه کلمات را به کار ببرد. می دانست که چطور هر کلمه را در بهترین شکل خود عرضه کند و از آن مهم تر آن که می دانست چطور با هر قالبی شعر مربوط به آن را بسراید .

اما از همه ی این ها مهم تر ، وی یک کار بسیار مهم در تاریخ فرانسه انجام داده است و آن ذکر این نکته است که وی توانست بسیاری از بخش های مهم تاریخ فرانسه را با حضور در دربار به رشته ی تحریر در آورد. این کار شاید وجهه ی ادبی نداشته باشد ، اما می توان از آن بعنوان بخشی مهم از تاریخ فرانسه که توسط یک ادیب روایت شده است ، یاد کرد و آن را ارزشمند دانست. اما بعد ، شعری از او را تحت عنوان هنر شاعری که بطور اختصاصی توسط تیم مطالعاتی استاد تیموری ترجمه شده است را تقدیم حضور شما دوستان می کنیم تا که با سبک سرایش اشعار این شاعر بزرگ آشنا شوید .

به آرامی بشتاب، از کار نترس.؛

صدها بار حرفی را که زدی در نظر بگیر

صیقل بکش، بازپخت کن، هررنگی را بگذار

و گاهی اوقات اضافه کن؛ اما اغلب ببُر

این کافی نیست، زمانی که خطاهای چون هجومی به روی صفحه ی کاغذ می آیند؛

که جرقه های پراکنده شده ی بذله گویی اینجا و آنجاست

هر شی ای باید در جای خودش محکم قرار بگیرد

و قسمت های متفاوت  زیبایی متناظری دارند

تا، با یک دفع هنری نادر، ما پیدا کنیم

یک مجموعه بی نقص، از تمام قطعاتی که متصل شده اند

موضوعت را حفظ کن، در هر آنچه که میگویی‌؛

نه برای هر نوای جمله ای که سرگردان میشود

شعر بعدی که از وی مطالعه می کنیم ، شعری است با نام ” درباره ی هومر” . این شعر توسط خانم سارا سمیعی ترجمه گردیده است.

وقتی که آخرین بار در دره‌ی مقدس

خواهرانِ نُه‌گانه به فرمانِ آپولون

ایلیاد و اُدیسه را می‌خواندند

هریک برای خوش‌آیندِ او

خود را مشتاق‌تر نشان می‌داد

و از او می خواست تا

رازی را فاش کند که کائنات از آن بی‌خبر است

و خدای شعر با آن‌ها گفت:

پیش از این‌ها با هومر در کرانه‌های پِرمِس

و در جنگل بوته‌های برگِ بو گام می‌زدیم

همان‌جا که تنها او از پسِ من روانه بود

و سرمست و مسرور، هردو کار با من بود

من می‌خواندم و هومر می‌نوشت

شاید این مطالب رو هم در حوزه نویسندگی دوست داشته باشید

آموزش نویسندگی
صد رمان برتر جهان
تبلیغ نویسی
نامه عاشقانه
دریافت شابک
انشانویسی
خاطره نویسی
قصه کودکانه
چاپ کتاب