پیر کورنی ، ادیب و از معروف ترین تراژدی نویسان ادبیات فرانسه و تاریخ ادبیات جهان ،

به تاریخ ۶ ژوئن ۱۶۰۶ در روان فرانسه دیده به جهان گشود .

کورنی در خانواده متوسط و مرفه ای در شهر روان زاده شد خانواده ای پر فرزند که برای طبقه های مختلف جامعه خدمتگزاران لایقی تربیت کرد :

برای کلیسا کشیش، برای دربار کارمند و برای دستگاه عدالت قاضی و وکیل دعاوی .

از میان خواهر و برادران کورنی تنها توماس که نوزده سال از او کوچکتر بود، راه او را در نمایشنامه نویسی برگزید و پس از مرگ او، کرسیش

را در آکادمی فرانسه به دست گرفت. پیر کورنی تا پنجاه و شش سالگی در زادگاه خود و در خانه ای بسر برد که پس از مرگ پدر

در ۱۶۳۹ به تملک او در آمد و پس از مرمت بسیار امروزه به موزه کورنی تبدیل یافته است .

پیر کورنی تحصیلات خود را در مدرسه مذهبی فرقه یسوعیان و دبیر ستانی انجام داد که اکنون به دبیرستان کورنی معروف است .

محیط مدرسه مذهبی بر زندگی و آثار کورنی تأثیر فراوان بر جای گذارد و صفات عالی انسان دوستی و خویشتنداری و زهد و پارسائی را در وجودش تثبیت کرد .

کورنی تحصیلات عالی را در رشته حقوق در ۱۶۲۴ به پایان رساند و چهار سال در دادگستری روان به وکالت دعاوی پرداخت .

نخستین و شاید یگانه عشق کورنی به این دوره تعلق دارد که به سبب اختلاف خانوادگی ناکام ماند .

به گفته برادرزاده کورنی چهره این دلدار در وجود قهرمان نمایشنامه ملیت اولین نمایشنامه کورنی ،

جلوه گر می شود که در پنج پرده در ۱۶۳۰ در پاریس بر صحنه آمد و بلافاصله پس از نمایش با پیروزی عظیم روبرو گشت .

کمدی ملیت که در واقع سرگذشت دلدادگی کورنی است، عشق جوانی را به نامزد دوستش نشان می دهد که موجب برانگیختن دشمنی شدید میان دو دوست می گردد و

پس از دسیسه ها و طرح نقشه ها سرانجام به پیروزی جوان می انجامد .

مطلب پیشنهادی : نامه عاشقانه

در این دوره یعنی در بیست و دو سالگی پدر کورنی شغل آبرومندی در روان برای پسر خریداری کرد که

بیش از بیست سال آن را بر عهده داشت و در ضمن با کوشش فراوان به کار ادبی ادامه داد .

پیر کورنی که از پیروزی نخستین کمدیش به شوق آمده بود، در ۱۶۳۲ تراژدی کمیک کلیتاندر را بر صحنه آورد ، نمایشنامه ای منظوم ، با پیچ و

خم های فراوان عاشقانه و حسادت و پیشامد های غیر منتظر و افسانه ای که بسیار هم استادانه به رشته ی تحریر در آمده بود .

پس از آن کورنی میان سالهای ۱۶۳۱ و ۱۶۳۴ یک رشته کمدی منظوم نوشت که آثاری چون :

بیوه زن در پنج پرده که با وجود اشعار بسیار زیبا و تحلیل دقیق روانی ، جاذبه ای در بر نداشت .

سرسرای کاخ عدالت در پنج پرده که اولین بار در ۱۶۳۴ به نمایش در آمد. محل حوادث این کمدی راهروی کاخ دادگستری است که در

قرن هفدهم جایگاه دکان های مختلف بود مانند کتابفروشی، خرازی، پارچه فروشی و مانند آن.

گفتگوی دکان دار ها که در چندین صحنه جریان می یابد، اطلاعات سودمندی از سلیقه مردم عصر کورنی بدست می دهد .

توصیف امور واقعی در این نمایشنامه بیشتر جلب توجه می کند تا اصل موضوع و دسیسه نمایشنامه و این خود یک ویژگی خاص برای یک نمایشنامه محسوب می شده است .

مجموع  کمدی هایی که او به رشته ی تحریر در آورد ، سلسله کمدی های دور جوانی کورنی را تشکیل می دهد که در میان آثار او در مقام دوم قرار دارد .

مطلب پیشنهادی : کلیپ انگیزشی

در ادامه زندپینامه پیر کورنی می خوانیم در این زمان ربشلیو صدر اعظم فرانسه به

فعالیت های ادبی توجه خاص مبذول می داشت، از آن جمله تاسیس آکادمی فرانسه و برقراری

مستمری برای بسیاری از شاعران و نویسندگان بود. کورنی به گروه پنجگانه نویسندگانی پیوست که از

طرف ریشلیو مامور نوشتن نمایشنامه هائی گشت که موضوع آنها را شخص صدراعظم بر می گزید .

کمدی کاخ های تویلری از جمله نمایشنامه های این گروه بود که ظاهر کورنی سومین پرده آن را نوشت و در ۱۶۳۵ بر صحنه آمد .

پیر کورنی پس از آن به تراژدی روی آورد و اثر مده را در ۱۶۳۵ در پنج پرده عرضه کرد .

اگر چه موضوع این نمایشنامه از تراژدیهای اوریپید اقتباس شده بود ،

نبوغ و استعداد و هنر کورنی آن را تماشانی تر و پر جاذبه تر ساخته بود .

کورنی که با خانواده های اسپانیائی مقیم شهر روان خویشاوندی و ارتباط داشت ، به وسیله آنان به نمایشنامه های اسپانیائی دسترسی بافت و

تحت تاثیر آنها نمایشنامه های اوهام خنده آور و شاهکار خود سید را آفرید که نمایش آنها واقعه بسیار مهمی در تاریخ تئاتر فرانسه گشت .

کورنی موضوع تازه ای را در نمایشنامه پیش کشیده بود و آن حال دشوار روح آدمی بود که در

کشمکش میان وظیفه و شرافت با عشق سرگردان مانده است .

اوهام خنده آور  در ۱۶۳۶ در پاریس به اجرا در آمد و نوعی خاص از کمدی

انسان های عرضه کرد که کورنی آن را عجیب و غریب می خواند .

مخلوطی از تراژدی و نمایش مسخره آمیز که تئاتر در تئاتر بود .

کلیندور از خانواده خود به سبب خشونت پدر می گریزد و بر اثر پیشامد ها به گروه بازیگران می پیوندد .

مطلب پیشنهادی : قانون جذب

پدر برای یافتن او تلاش بیهوده ای را آغاز می کند و سرانجام به جادوگری مراجعه می کند تا جای پسر را بر او بنمایاند .

جادو گر پسر را در صحنه هائی نشان می دهد که خود نمایشی خیال انگیز پدید می آورد.

این اثر که موافق طبع مردم زمان افتاد، از پیروزی فراوان برخوردار گردید . کورنی در نمایشنامه سید علاوه بر استفاده از اثر گیلین دکاسترو نویسنده اسپانیائی،

قطعه هائی از این داستان را نیز در تاریخ عمومی اسپانیا خوانده بود و از مجموع

آنها که از رنگارنگی موضوع و لحن حماسی و جریان حوادث در طی سالها برخوردار بود ،

اثری آفرید که بیشتر بر مبارزه درونی میان عشق و شرافت تکیه داشت و حوادث را بر حسب سلیقه تئاتر فرانسه در بیست و چهار ساعت جریان داد .

اگر چه به ظاهر سید صورت افسانه ای را حفظ کرده بود، شکل قهرمانی و جنگی آن در عواطف و عشق و غرور و شرافتی حل شد که متناوباً

موجب شور و هیجان و شکنجه درونی قهرمانان اصلی می گشت. بسیار زود بر سر سید بحث در گرفت و کورنی به سرقت ادبی متهم کشت .

رقیبان، از جمله ژورژ اسکودری به کورنی بسیار تاختند که او نیز در نوشته های خود پاسخ های شدید داد، این بحث و جدل چنان اوج گرفت که

ریشلیو بناچار مشاجره را متوقف ساخت و حاکمیت را به آکادمی جدید تأسیس فرانسه واگذارد و شاپلن را مامور کرد که نظر آکادمی را تنظیم کند و اعلام دارد .

شاپلن در ۱۶۳۷ کتاب عقاید و آراء درباره ی سید را انتشار داد که در آن تجزیه و تحلیلی از نمایشنامه بعمل آمده بود .

در این اثر انتقادی کورنی از طرفی متهم شده بود که ارزش اصلی داستان سید را از میان برده و

موضوع نبرد میان عشق و وظیفه را پیش کشیده تا نمایشنامه را باب روز سازد ،

از طرف دیگر در انشا و ساختمان و صور ذهنی آن نیز ناهماهنگی و نواقصی بچشم می خورد،

اما بر خلاف نظر آکادمی مردم از سید استقبال فراوان کردند و از روی لجاجت بیش از پیش آن را ستودند .

با وجود این پیروزی، پیر کورنی از داوری اعضای آکادمی خاصه از ریشلیو سخت رنجیده خاطر گشت و سه سال دست از نوشتن باز داشت ،

سرانجام سکوت را شکست و تراژدی های مهمی چون هوراس ، سینا و پولیوکت را نوشت .

هوراس در ۱۶۴۰ بر صحنه آمد و قدرت خلاقه کورنی را تایید کرد که از داستانی تاریخی شاهکاری نمایشی ساخته بود .

سال بعد هوراس با دیباچه ای که در آن کورنی با تواضع و ابراز خدمتگزاری اثر خود را به ریشلیو هدیه کرده بود، منتشر گشت، زیرا کورنی در آستانه نمایش سینا بود و

خشنودی ریشلیو را شرط اصلی نمایش آن می دانست، از طرف دیگر در ازدواجی که در پیش داشت، به وساطت ریشلیو برای جلب رضایت پدر دختر احتیاج داشت .

دختر که ماری نام داشت، یازده سال از کورنی کوچکتر بود و برایش هفت فرزند بدنیا آورد .

پس از مرگ ریشلیو، مازارن زمام امور را بدست گرفت و مصمم گشت که همچنان از کورنی حمایت کند و مستمری قابل توجهی برایش برقرار سازد .

کورنی نیز برای قدردانی تراژدی پومپه را که در ۱۶۴۳ بر صحنه آورد، با مدح فراوان به او تقدیم کرد. کورنی خود نمایشنامه پومپه را از بهترین نمایشنامه هایش می داند .

خاصه شیوه انشای آن را عالی تر و با شکوه تر از سایر آثارش بشمار می آورد. پومپه مانند سینا تراژدی سیاسی است، سرشار از کشمکش میان سود شخصی و نفع کشور .

کورنی از آن پس شاعر رسمی در بار گشت و سفارش های بسیار در ساختن اشعاری برای کتیبه های مقبره های بزرگان و شاهان فرانسه دریافت کرد .

در این دوره از مجموع آثار خود اولین چاپ کامل را انتشار داد و در ۱۶۴۷ به عضویت آکادمی فرانسه در آمد، پیوسته نسبت به مازارن و در بار با وفا ماند .

پیر کورنی به سبب خلق شخصیت های بزرگ و خصوصیت های عالی تراژدی و به سبب عظمت سبک انشا، شخصیتی برجسته و ممتاز بشمار می آید .

در حالی که نمایشنامه نویسان پیش از او در تراژدی های خود صورت خارجی و

اعمال و حرکات بشر را در نظر می گرفتند، کورنی در پی توصیف روح بشر بود و

بدین طریق نمایش روح بشر را جانشین نمایش ظواهر و افعال کرد .

گرچه موضوع بیشتر نمایشنامه های کورنی از اساطیر و تاریخ گرفته شده است ، او در خلق قهرمانان بزرگ بر تراژدی نویسان باستان پیروزی یافت .

قهرمانان زن و مرد نمایشنامه های کورنی از معیار عادی زندگی پا فراتر می گذارند و قدرت اراده و غرور و عقل را تا حد فوق بشری ارائه می دهند .

کورنی قهرمانان خود را در وضعی قرار میدهد که این صفات عالی اخلاقی به کشمکش با غریزه و سرشت و احساس کشانده می شود و

گاه به فداکاری والای قهرمان منجر می گردد. کورنی در نمایشنامه هایش به جای زاری و اظهار ناتوانی و سستی در برابر سرنوشت ،

که خاص تراژدی های یونان بود، آزادی بشر و قدرت اراده او را می ستاید تا جائی که آدمی یا سرنوشت خود را خود می سازد یا

مافوق آن جای می گیرد و بدین طریق قهرمانان کورنی همیشه به مقام انسان برتر اعتلا می یابند .

سبک انشای کورنی بسیار عالی و باشکوه است و از استحکام و متانت و روشنی و فصاحت برخوردار می باشد .

مکالمه ها بسیار درخشان و گاه بشدت هیجان انگیز می گردد . ارزش نمایشنامه های او به حدی سترگ بود که ولتر او را پدر تئاتر فرانسه خوانده است .

وی به تاریخ ۱ اکتبر ۱۶۸۴ در پاریس فرانسه دیده از دنیا فرو بست.

آثار پیر کورنی

• مِلیت
• کلیتاندر
• میدان سلطنتی
• مِده
• خیال کُمیک
• سید
• هوراس
• سینا
• پولیوکت
• مرگ پومپه
• دروغگو
• ادیپ
• آتیلا

شاید این مطالب رو هم در حوزه نویسندگی دوست داشته باشید

آموزش نویسندگی
صد رمان برتر جهان
تبلیغ نویسی
نامه عاشقانه
دریافت شابک
انشانویسی
خاطره نویسی
قصه کودکانه
چاپ کتاب